Kennen jullie Charlie al? Het is een online magazine, dat ook 2 keer per jaar in print verschijnt. Ik volg Charlie vooral op FB en via Bloglovin’. Ik las er al vaak interessante dingen. Zeker ook eens gaan lezen. Promise?
Ik kwam er vorige week #100realdays tegen. De uitdaging: het leven tonen zoals het écht is. Met mislukkingen en al, dus. Omdat we enkel de perfecte foto’s sharen op Instagram en Facebook, en we dus niet meer (durven) tonen dat de dingen niet altijd lopen zoals we willen…
Ik was van plan een foto te plaatsen van mijn uitpuilende wasmand. Want strijken, dat doen wij hier niet graag. Dus stellen we dat uit. Tot de wasmand zo zwaar wordt, dat ik moet vragen aan mijn man om ze in de living te zetten. Waar ze dan een week blijft staan wachten, terwijl er vooral veel nieuwe strijk bijkomt…
Maar die foto werd het dus niet, want er staan al enkele manden met strijk op #100realdays. Ik ben blijkbaar niet de enige met last van uitstelgedrag.
Het werd dan maar een foto van mijn vrijdagavond. Na een drukke week, waar er geen tijd was om een weekmenu op te stellen. En er op vrijdag nog een laatste keer moest gedronken worden met de collega’s. En de dochters enkele keren na elkaar uit bed kwamen. En ik om negen uur nog niet gegeten had. En ik om elf uur nog moest beginnen aan het uitdenken van een weekmenu en het opstellen van een shoppinglijstje. Om dan op zaterdag naar de Collect&Go te kunnen gaan. Om op zondag een feestje te kunnen geven voor de jongste dochter. Die foto stuurde ik dus door.
Ik zou ook nog eentje kunnen posten van mijn bureau als ik aan het verbeteren ben (ook zo’n uitstelprobleempje). Of als ik examens opstel. Chaos. En heel veel stress. Of van de dochters die om één of andere reden een snukske hebben. Kan allemaal. Ik heb nog tijd, de 100 dagen zijn nog niet om.
Dus nee, dat loopt hier helemaal niet zo perfect. En bij jullie? Geef je ook een foto door aan Charlie?