September. De maand waar alles hier opnieuw begint. Ook voor mij, want ik geef les.
Of ik daar soms commentaar op krijg? Wel ja, dat gebeurt al eens. Hier zet ik de vaakst gehoorde clichés eens op een rijtje. Mét commentaar…
- Zij: Geef jij les? Ah, je staat in het onderwijs! Ja, veel moet je daar eigenlijk niet doen hé…
Ik: Nee, ik zit elk lesuur gewoon achter mijn bureau niks te doen. Twintig pubers bij elkaar, daar heb je geen werk aan, hoor. Die zitten de hele tijd stillekes voor zich uit te staren. - Hij: Een fulltime? 20 uur per week? Ik zit al aan 20 uur werken per week op dinsdag, hoor!
Ik: lessen voorbereiden, taken en toetsen opstellen en verbeteren, vergaderen, administratie, … Tuurlijk werk ik maar 20 uren per week!? Gast! - Hij: Een lesuur, dat duurt bij jullie maar 50 minuten zeker?
Ik: Correct. Een lesuur duurt 50 minuten. Net zoals toen jij op school zat. En weet je nog hoe content je was toen die 50 minuten voorbij waren? En er een nieuwe leerkracht kwam? Awel, dat is nog altijd zo. 50 minuten naar dezelfde mens kijken, dat is lang, hoor.  - Zij: Je geeft al 15 jaar les? Dan heb je ook niet veel voorbereidingswerk zeker?
Ik: Euhm… Ik geef bijna elk jaar iets anders. Nieuwe vakken, nieuwe handboeken. En dus ook nieuw voorbereidingswerk. Ook de actualiteit staat niet stil hé. En ik wil ook niet sterven van saaiheid omdat ik 15 jaar na elkaar hetzelfde vertel. - Zij: Hoeveel weken vakantie hebben jullie nu weer per jaar? 9? Ik heb er 4.
Ik: En ook nog herfstvakantie, kerstvakantie, krokusvakantie en paasvakantie. Veel vakantie dus. Het is waar. De vakanties tijdens het jaar worden hoofdzakelijk ingevuld met voorbereidingswerk, maar het blijft vakantie. True that. #sorrynotsorry - Kleuterleidsters, dà à r heb ik respect voor. Die hebben een zware job, zeg.
Ik: Juist, die hebben inderdaad een zware job. Zou ook niks voor mij zijn. Maar merci, écht, merci. - Those who can, do; those who can’t, teach.
Ik: Moh, dat heb ik nog nooit gehoord! - Ben jij al vastbenoemd? Dus, eigenlijk moet je niet meer écht werken hé. Ze kunnen je toch niet meer ontslaan. Tenzij je iemand vermoordt of zo.
Ik: Inderdaad. Ik kom gewoon in de klas, onvoorbereid en zo, en die leerlingen zijn niet lastig nog niks. Alles gaat vanzelf. Ik lees gewoon mijn krant terwijl de leerlingen de leerstof zelf instuderen. En meestal drink ik ook nog eenkoffietjewarme chocomelk. Zoiets?Â
Wat ik echt zeg? Meestal niks, hoor. Ik maak me er al lang niet meer druk in. #hatersgonnahate en zo. En ondertussen doe ik mijn job met heel veel plezier. Ook als het geen vakantie is. Ik hoop van u hetzelfde!