Bijna yoga…
The Perfect Blog Challenge. Week drie al. Week twee gemist hier? Ha, ik ook. Want de opdracht was: doe elke dag yoga. En dat is hier niet simpel.
Niet omdat ik een vent in huis heb die werkt in een ‘school voor yoga en zelfontwikkeling‘.
Ook niet omdat diezelfde vent vroeger yogales gaf.
Ook niet omdat die vent (de mijne dus) elke dag mediteert.
En al zeker niet omdat mijn vent elke week op dinsdagavond meditatieles geeft in Roeselare.
Het ligt dus niet aan hem. Dan zal het wel aan mij liggen, zeker?
Yoga, ik heb het nog gedaan hoor. Heeeeel lang geleden ging ik zelfs met mijn broer naar de yogales in Kortrijk. Wekelijks. Jaren later probeerde ik het nog eens met de echtgenoot. Wekelijkse yogalessen. En, echt waar, ik werd daar soms heel erg zenuwachtig van. Ik heb nogal graag dat de dingen vooruit gaan, I guess… Yoga en ik, het wordt nooit wat, denk ik dan.
Maar kom, niet getreurd, de voorbije week ging ik de volgende uitdaging wel aan. Uitstelgedrag aanpakken. I am the queen of uitstelgedrag! Dingen die ik echt niet graag doe, kan ik weken tot zelfs maanden laten liggen. En mij er ondertussen wel in opjagen omdat ik het moet doen, maar eerst 101 andere dingen doen, tot er geen tijd meer is om aan dat ene werkje te beginnen.
Mijn uitstel-top-3?
- Verbeteren. Seriously. Ik hou zo van mijn job. Maar verbeteren, IK HAAT HET. Echt. Diepe, hartsgrondige haat. Eigenlijk spendeer ik meer energie aan het haten van het verbeteren dan dat ik besteed aan het verbeteren zelf…
- Back-ups nemen. Ik weet heel goed waarom het moet. Al met scha en schande ondervonden. En toch hé. Volgende week doe ik het wel. Of anders volgende maand. Want het zou al heel toevallig zijn als mijn laptop nu zou crashen…
- Telefoneren. Ik ben een social media fan. Instagram, FB, Whatsapp… Allemaal top! My smartphone is my friend. Zolang ik maar niet zelf iemand moet opbellen. Want daar heb ik echt geen zin in. En het is vreemd, want het gaat meestal om gesprekken met mensen die ik graag zie en waar ik graag mee babbel, maar ik doe het gewoon niet zo graag via de telefoon. Alhoewel ik er soms wel uren mee aan de lijn hang en het echt tof vind. Het is iets raars, ik versta het zelf eigenlijk niet zo goed…
Wat heb ik dan deze week zoal aangepakt, hoor ik u denken?
- Ik zette de foto’s van 2014 en 2015 die daar ergens in die Google-cloud zweven en mijn Google-account helemaal laten vol lopen over op mijn laptop. 2016 en de eerste helft van 2017 moet ik ook nog eens doen. Maar nu krijg ik in elk geval al geen berichten meer dat mijn Google-Drive bijna vol staat. Score!
- Ik maakte een back-up van die foto’s op mijn externe harddisk. Hoera!
- Ik haalde mijn schoolagenda van vorig schooljaar op van Smartschool en zette die op mijn laptop.
- Ik ging weer eens de volle 5 km gaan lopen. En dat was al eventjes geleden.
- Ik ging gaan zwemmen! Want ik moet echt weer meer gaan bewegen. Of wat minder eten, dat is misschien ook een oplossing?
- Ik heb vorige week uuuuuuuuren gestreken. Echt waar. En waarom? Kan iemand mij dat eens komen uitleggen? What’s the point!? Die kinderen van mij laten dat ofwel gewoon in de wasmand zitten en rommelen er dan in op zoek naar een outfit, of ze proppen het in hun kast. Ongestreken is het nieuwe zwart, willen we dat afspreken?
- Ik keek ‘Downton Abbey‘ uit. Ik wist dat het einde er zat aan te komen en had daar echt geen zin in. Dus ik heb weken bijna niet gekeken. Want ik wou dat het bleef duren. Maar nu heb ik het dus toch uit. Content, want het was echt schoon. En toch een beetje triest dat ik hen nu nooit meer ga zien…
Zodus, al bij al een geslaagde challenge, vond ik zelf. Ik deed niet strikt elke dag iets, maar ik kom wel aan 7 dingen. Speekselmedaille!
En de uitdaging voor volgende week? Tsjah… Iets opgeven van eten of drinken waar je te veel van eet of drinkt. Dan heb ik eigenlijk maar twee keuzes: een weekje zonder cola zero of een weekje zonder suiker. Optie 2 overleef ik niet, de ontwenningsverschijnselen zouden extreem zijn. En optie 1, daar heb ik gewoon echt geen zin in. Echt niet. Nope. Never gonna happen.
Ik denk er dus nog even over na…
